نقش واسطه ای سوء رفتار با سالمندان در رابطه بین زایندگی و انسجام خود

هر ساله صدها هزار نفر از افراد سالخورده مورد سوء استفاده و غفلت قرار می­گیرند. بسیاری از قربانیان در زمره­ی افراد سالمند و آسیب­پذیری قرار دارند که نمی­توانند به خویش کمک کنند و برای رفع نیاز های اولیه­ی خود به دیگران نیازمندند. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه­ای سوء رفتار با سالمندان در رابطه­ی بین زایندگی و انسجام خود انجام شد. در مطالعه­ای توصیفی از نوع همبستگی، جامعه­ی آماری شامل تمامی سالمندان شهر کرمانشاه بود. تعداد 113 نفر از سالمندان به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسش نامه­های سوء رفتار نسبت به سالمندان (هروی­کریموی، رژه، فروغان، و منتظری،1390)، زایندگی لویولا (مک­آدامز و دی­سانت. آوبین، 1992) و انسجام خود (ریف و هینکه، 1983) بودند. به منظور تحلیل داده­ها از همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج تحلیل­ها نشان داد که بین نمره­ی کلی غفلت از سالمندان و خرده­مقیاس­های سوءرفتار مالی، سوء رفتار روان شناختی، و غفلت مالی با ادراک از زایندگی همبستگی وجود دارد. همچنین متغیر انسجام خود با  نمره­ی کلی غفلت از سالمندان، و خرده مقیاس­های سوء رفتار مالی، سلب اختیار، طردشدگی، غفلت عاطفی همبستگی داشت. سوء رفتار با سالمندان توانست در رابطه­ی بین ادراک از زایندگی و انسجام خود نقش واسطه­ای ایفا ­کند. بنابراین می­توان چنین نتیجه گرفت که در انتقال از مرحله­ی تحولی میانسالی به بزرگسالی سهم عوامل محیطی همچون سوء رفتار با سالمندان بسیار حائز اهمیت است و می­توان مداخلاتی برای پیشگیری یا ممانعت از این نوع رفتار به­کار برد.